31 augustus – 5 oktober 2003
Welkom kan vragend, sarcastisch of bevestigend worden uitgesproken.
De kunstmanifestatie onderzocht de sociologische staat van de Nederlandse samenleving. Uitgangspunt was de nonchalante wijze waarop grote thema’s als tolerantie, gastvrijheid en rechtvaardigheid in het publieke debat worden behandeld.
⸻
Floor Bos
Cleaning Kates
Het werk van Floor Bos bestond uit twee figuren, de ‘Cleaning Kates’. Aanleiding was een briefje dat Bos vond in haar brievenbus van ‘de echte Kate’, met 06-nummer, waarop schoonmaakdiensten werden aangeboden – een van de velen in Amsterdam.
De Cleaning Kates hebben geen fysieke kenmerken, maar wel een kloppend hart. Ze zijn kwetsbaar, makkelijk te vernielen, onzichtbaar en inwisselbaar. Hoe welkom zijn deze illegale en kwetsbare werkmieren?
⸻
Anno Dijkstra
Jouw huis is mijn huis
Anno Dijkstra maakt zeer realistische installaties van mitrailleurs en ander wapentuig, die er door het materiaalgebruik aaibaar en haast vriendelijk uitzien. Voor Welkom maakte hij een Vanitas in de vorm van een enorme, te beklimmen schedel.
Daarnaast voerde hij een performance uit waarbij het publiek het gevoel kreeg niet echt welkom te zijn. Ook bij gewone mannen en vrouwen is een spiraal van zelfbewustzijn ontstaan: men ervaart zijn ik alsof het optreedt voor de kritische blikken van vrienden en onbekenden. Deze vorm van overbewustzijn komt voort uit onzekerheid over de vraag of iets werkelijkheid is of niet. Die fundamentele twijfel moedigt een theatrale benadering van het leven aan.
De werkelijkheid doet zich voor als een ondoordringbaar netwerk van menselijke relaties, een rollenspel waarin wij ons alleen kunnen handhaven door van onszelf een theaterstuk te maken. Alles wordt theater, en wij – allemaal acteurs en toeschouwers – zullen het gevoel hebben te leven te midden van spiegels, in een schijncultuur. Het zal ons emotioneel blokkeren en bang maken voor intimiteit, ouderdom en dood.
Citaat uit: ‘De cultuur van het narcisme’ – Christopher Lasch
⸻
Marcel van Kerkvoorde
Dit is niet waar
Twee werken. Buiten was in een frame een grote, monumentale foto opgespannen van een schijnbaar gewonde soldaat.
In de officiersruimte in het fort was een enscenering gemaakt, bestaande uit tekeningen, schilderijen en objecten. Beide werken tonen ‘historische’ beelden, meningen en feiten die als waarheid worden gepresenteerd. Tegelijkertijd worden ze met kracht ontkend. Dit spel met de ‘waarheid’ stelt aan de toeschouwer de vraag hoe hij of zij zijn eigen waarheid en mening construeert en voortdurend bijstelt.
⸻
Dieuwke Spaans
Zonder titel – drie tekeningen op papier
De monumentale tekeningen van Dieuwke Spaans tonen een confronterend universum. Ze vertellen een onheilspellend verhaal over verval en verderf, wellust en afkeer, macht en onmacht.
Ze tonen verloederde vrouwen en toegetakelde dieren, die zich in al hun ontluisterende naakte harigheid aan de toeschouwer tonen. De dieren lijken zowel het beestachtige als het kwetsbare in de vrouwen te benadrukken en maken deel uit van haar persoonlijke symboliek – een uitdijend geheel van steeds terugkerende elementen zoals wijnglazen, punaises en worsten.
Het werk is nooit eenduidig te lezen, noch bedoeld om te shockeren. Het zijn associatieve beeldverhalen, projecties op de werkelijkheid, die de kijker moeten meenemen naar de meerdere lagen in het werk.
⸻
André Pielage
Let’s make things better
André Pielage koos ervoor om het fort te zien als een toevluchtsoord voor hen die zich verbazen en verwonderen – een plaats voor reflectie op een buitenwereld die even ver weg lijkt.
Om dit op subtiele wijze te accentueren, verraste hij ons met ‘luchtbellen’ in het landschap. In de brede ring water om het fort dreven, naar schatting, tweehonderd kleine glazen bollen, als ware het luchtbellen.
⸻
Voet en Bisscheroux
Outlaw – a legal way of illegal living
Michel Voet en Jeroen Bisscheroux zijn in de Haarlemmermeer geen onbekenden. Solo waren zij eerder te zien op de manifestaties Kunst in Schafttijd en Transformaties.
Nu toonden ze een mobiele installatie waarmee zij het debat over de ongenuanceerde sfeer binnen het multiculturele vraagstuk wilden aanzwengelen. Dit werk verbond hen rechtstreeks met Fort Asperen, waar zij die zomer tijdens Armour eveneens een mobiele installatie presenteerden.