Het werk van Ernst Bosch sluit aan bij andere werken in uw collectie en vertoont elementen die herkenbaar zijn uit de stijl van zijn academiedocenten aan de Koninklijke Academie Den Haag, als Herman Berserik en Wim Schumacher.

In de jaren zeventig ontwikkelde zich, mede beïnvloed door reizen naar het Midden-Oosten, Azië en Noord-Afrika, een steeds grotere affiniteit met patronen, decoraties en stoffering in het werk van Ernst Bosch. Elementen die al aanwezig waren in zijn oeuvre kregen nu inspiratie van oosterse decoratieve kunst. Op deze wijze ontwikkelde Bosch een volledig eigen stijl, waarin voor- en achtergrond, huid en kleding, blik en gebaar op een fascinerende wijze om aandacht vragen.

Er zijn stijlovereenkomsten te ontdekken tussen het werk van Ernst Bosch en Herman Berserik, vooral in de gezichten met relatief grote ogen. Op voorspraak van Berserik studeerde Bosch eind jaren 50  in Parijs en Verona.

Hoewel het werk van Wim Schumacher geen directe iconografische verwantschap vertoont, zijn er invloeden merkbaar, zowel in het visuele aspect als in de verfbehandeling. Deze elementen dragen bij aan een gelijkmatige intensiteit over het gehele schilderij.

Het is bekend dat Co Westerik les gaf aan de Academie voor Beeldende Kunsten, maar het is mogelijk dat hun paden elkaar hebben gekruist. In het werk van Westerik is de schommeltechniek duidelijk herkenbaar.

Onlangs hebben de erfgenamen een klein schilderij uit de jaren vijftig ontvangen, geschilderd door Ernst Bosch tijdens zijn studie aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Dit kunstwerk vertoont een rudimentaire techniek met de vroege aanzetten van de patronen en decoraties die later in zijn latere werk tot een hoog verfijnd niveau werden ontwikkeld.

Binnen dit werk wordt ook de zogenaamde ‘schommel’-techniek toegepast, een term die door Bosch werd gebruikt en niet vaak voorkomt. Mogelijk was dit een gangbare term op de Haagse academie, aangezien deze techniek ook terug te zien is in het werk van Westerik.

Op een ietwat donkerdere achtergrond wordt met een paletmes een enigszins afwijkende kleurtint verf aangebracht, vergelijkbaar met het smeren van ruwe boter op brood. Deze techniek zorgt voor een beweeglijk effect. In werken van Westerik komt deze techniek terug te zien