Deze kunstwerken, tentoonstellingen en projecten zijn losjes verbonden door een gemeenschappelijk uitgangspunt. Als oud-dienstweigeraar én al jarenlang betrokken bij een van de forten van de Stelling van Amsterdam, beweeg ik mij met mijn werk op de grens van het politieke, historische en militaire. Altijd met verwondering, met een licht kritische blik en oog voor detail. Mijn grote belangstelling voor erfgoed en geschiedenis vormt daarbij de basis, maar zonder te vervallen in pamflettisme of activisme. Liever nodig ik uit tot kijken, denken en opnieuw waarnemen.
Deze videoinstallatie, o.a. getoond bij Arti et Amicitiae en Fort bij Asperen, legt een confronterende link tussen de oorlogsmisdaden in voormalig Joegoslavië en de Tweede Wereldoorlog. Centraal staat Arkan, leider van de beruchte Arkan Tigers, verantwoordelijk voor etnische zuiveringen. In een BBC-interview uit 1993 zegt hij: “Het kan me geen moer schelen dat ze me De Verschrikkelijke noemen.” De beelden worden begeleid door de openingsakte van Rienzi, Hitlers favoriete opera. Het werk toont hoe geweld, propaganda en ontmenselijking een terugkerend patroon vormen in de Europese geschiedenis.
Deze installatie, gemaakt voor de manifestatie Ik heb geen zoon om mijn gedachtenis levend te houden in Kortenhoef, onderzoekt het moment waarop het lot onomkeerbaar wordt. Bezoekers betraden via een voetbalhek het werk en kozen — bewust of onbewust — de rol van dader of slachtoffer. De tekst op het hek verwees naar een zelfmoordaanslag in Jeruzalem (25-2-96, buslijn 18). Binnen toonden schilderijen dader en slachtoffer onder de douche, en het interieur van de bus. De titel verwijst naar Wagner én naar de stilte na geweld: Dein Schweigen Fass ich. Een werk over keuze, schuld en onherroepelijkheid.
Deze installatie kondigde het werk Nicht zuviel Moral das gefällt den Holländern nicht aan, getoond op de Kunstvlaai 2000. Centraal staat een uitvergrote foto van een soldaat: zwaargewond maar ogenschijnlijk ontspannen in de zon, gemaakt in de januarivrieskou bij de Atlantikwall in IJmuiden. Op de vloer lag de zin Daddy would you like to kill the daddy of another little girl?, gelegd met kauwgumballenletters. Het werk fileert de beeldcultuur en stelt de vraag wie het recht op beeld bezit: kunstenaar of commercie? De titel This is not true ondergraaft de waarheid van het beeld — een visuele confrontatie met illusie en realiteit.
De Golfoorlog vormde de aanleiding voor dit werk, waarin de oorlog voor het eerst live via CNN de huiskamer binnenkwam. Het Westen werd zelf aangevallen en we leerden nieuwe termen als ‘smart bombing’ en ‘clean war’. De Amerikaanse oorlogspropaganda creëerde een fascinerend, bijna klinisch beeld van geweld. Maar achter dat concept schuilde manipulatie en fysieke strijd. Het schilderij Daddy would you kill the daddy of another little girl? is mijn reactie op deze afstandelijke luchtoorlog en bevraagt zowel het geweld als de rol van beeldvorming. Het werk werd geëxposeerd in Galerie De Meerse in Hoofddorp en maakt deel uit van een particuliere collectie.
