Schilderen, tekenen, tentoonstellingen maken, ondernemen, ik vind het leuk en je krijgt mij enthousiast.
Geschiedenis en politiek zijn de bronnen van waaruit ik werk. De thematiek versterkt zich sinds ik woon en werk op een van de forten van de Stelling van Amsterdam.
Ik onderneem graag. Als kunstenaar werk ik vanuit mijn eigen thematiek en nodig ik collega-kunstenaars uit om samen met mij werk te tonen. Soms maak ik tentoonstellingen als zelfstandig curator, op uitnodiging en op eigen initiatief.
Die Macher is een monumentale installatie van acht portretten op een losstaande wand van 13 meter lang en 2,4 meter hoog, bekleed met behang. Het werk toont twee iconen van de macht: één schilderij van de jonge Stalin en zeven van Churchill in zijn vormende jaren. Beide leiders dragen als adolescent een belofte in zich — van goed of kwaad, hoop of destructie. De installatie onderzoekt thema’s als macht, leiderschap, verlangen en krankzinnigheid, en is geïnspireerd op de leiderschapscrisis in actuele media en het boek De geest van despotisme van Manfred Kets de Vries. De serie verwijst iconografisch naar De Krankzinnigen van Jan van Herwijnen.
Voor het Kunstfort bij Vijfhuizen cureerde ik in 2010 de tentoonstelling I am your master, geïnspireerd door de hedendaagse leiderschapscrisis. Vier kunstenaars — Matthijs Bosman, Anno Dijkstra, Mieke van de Voort en ikzelf — onderzochten in hun werk de mechanismen van macht, controle en persoonlijkheidscultus. De inhoudelijke basis lag in actuele krantenartikelen en het boek De geest van despotisme van Manfred F.R. Kets de Vries, dat de drijfveren van despotische leiders blootlegt.
Ter gelegenheid van mijn huwelijk maakte ik een serie van zes schilderijen, speciaal voor de Stompe Toren in Spaarnwoude waar wij trouwden. Omdat deze locatie bekendstaat om haar tentoonstellingen, wilde ik graag trouwen te midden van mijn eigen werk. De serie is intiem, persoonlijk en symbolisch — een beeldend ritueel waarin liefde, verbondenheid en betekenis samenkomen.
I am your master is de titel van vier schilderijen en een gelijknamige tentoonstelling die ik maakte na het neerleggen van mijn functie als curator bij het Kunstfort bij Vijfhuizen. De werken ontstonden tijdens de opkomende financiële crisis en zijn inhoudelijk geïnspireerd op krantenartikelen over de leiderschapscrisis en het boek De geest van despotisme van Manfred F.R. Kets de Vries, waarin wordt onderzocht wat despotische leiders drijft.
Net als bij Welcome to Holland stond in deze installatie de menselijke maat centraal binnen het debat over integratie. Persoonlijke beelden en werk over liefde en intimiteit werden geconfronteerd met teksten en mediabeelden over hetzelfde thema. De installatie was te zien bij kunstenaarsinitiatief Outline in Amsterdam-Oost, een diverse buurt van autochtonen en allochtonen. Samen met Serge Verheugen verkende ik de wijk via fotografie, op zoek naar hoe bewoners hun omgeving vormgeven en elkaar ontmoeten.
De tentoonstelling verbeeldde de groeiende maatschappelijke angst sinds 2001, zichtbaar in de opkomst van de SUV als symbool van bescherming, controle en het ‘dikke ik’. De auto werd een mobiel pantser, een antwoord op onzekerheid in de openbare ruimte. Tegelijk heerst er angst op de weg: net Nederland binnen, vanaf de Duitse autobahn, word je direct geconfronteerd met gehaast en agressief rijgedrag. Welcome to Holland?
De tentoonstelling Memorial Images in het Centrum voor Beeldende Kunst Alphen aan den Rijn stelde de vraag hoe je herdenkt terwijl de ellende voortduurt. Mijn installatie Het Paradijs borduurde voort op Dein Schweigen Fass ich en werd mede geïnspireerd door een foto uit 1974 van het conflict op Cyprus: een dode soldaat, opgezwollen, bekeken met afschuw. De installatie spoelt de tijd terug: we zien de soldaat in zijn ochtendritueel – kleden, wassen, eten – vlak voor zijn dood. Zijn intieme handelingen worden geconfronteerd met het onafgebroken mediabombardement van geweld. Zo wordt oorlog teruggebracht tot menselijke proporties en blijft de centrale vraag staan: hoe herdenk je als het geweld nooit ophoudt?
Op 13 mei 2000, de dag van de vuurwerkramp in Enschede, nam ik deel aan de kunstmanifestatie Te mooi om waar te zijn in het stroomgebied van de Dommel. Ik koos een idyllische plek en plaatste er een installatie: een fragment van een voetbalveld met kalklijnen, doel en een aannemersbord dat Schiphol Plaza aankondigde als toekomstig project. Het werk verbeeldt de dreiging van stedelijke uitbreiding. Voetbalvelden markeren in mijn werk de grens tussen landschap en bebouwing. Hoe lang blijft het groen nog groen?
Dit werk verbeeldt de razendsnel veranderende woonomgeving waarin ik leefde. Rond de eeuwwisseling transformeerde het landschap ingrijpend door grootschalige infrastructurele projecten zoals de HSL, de Polderbaan, snelweg A5 en het bedrijvengebied Beukenhorst. Wat ooit open ruimte was, werd stap voor stap opgeslokt door beton, verkeer en economische ambitie.
The Myth bestaat uit circa veertig schilderijen, gepresenteerd in een labyrintisch gebouw in Lelystad. Het werk draait om het stapelen van informatie: het koppelen van feiten tot een werkelijkheid die wringt. Geïnspireerd door de complottheorieën rond de Bijlmerramp — zoals ‘de mannen in de witte pakken’ — confronteert het werk de kijker met symbolen, tekens en alternatieve waarheden. Bij de installatie hoorden ook kaartjes in Pokémon-stijl, waarmee een gelaagd systeem van betekenis ontstaat. Zo wordt de kijker medeschepper van een mythe.
